Loading...
Loading...

Katten

Maak een afspraak voor uw kat

Penisamputatie

Wanneer uw kater regelmatig een blaasontsteking heeft loopt hij het gevaar op een plasbuisverstopping. Als dit vaker opgetreden is kunnen er veranderingen aan de plasbuis hebben plaatsgevonden welke er voor zorgen dat de urine niet goed het lichaam kan verlaten.

Een urethrostomie is een chirurgische procedure die een opening in de urethra (plasbuis, de buis die de urine uit de blaas geleidt) creëert. Als de kater niet kan plassen, is dat een levensbedreigende aandoening. Zelfs een gedeeltelijke obstructie van de urinestroom kan leiden tot ernstige complicaties zoals infectie van de urinewegen, incontinentie en verlies van blaaswanddruk.

Obstructies ontstaan door eiwitten-pluggen, stenen, trauma of littekens. Bij katers komt het vaker voor vanwege de smalle plasbuis die aan de punt nog eens extra versmald is waarin pluggen en/of steentjes makkelijk in vastlopen.

 

De procedure wordt gedaan in het perineum (tussen de anus en scrotum) en wordt “perineale urethrostomie” genoemd. Vanwege de anatomie van de kat (de penis is vrij klein en wijst naar achteren) komt een urethrostomie bij de kat neer op amputatie van de penis, de zeer smalle punt van de penis wordt hierbij verwijderd en de meer naar binnen gelegen wijdere plasbuis vrijgemaakt.

Als een “plaskaters” constant wil plassen maar het niet kan.

De meeste katten met deze problemen reageren goed op eerst katheterisatie van de urethra en spoelen van de blaas gevolgd door medicatie (pijnstillers, blaasontspanners en antibiotica) en dieet voor de rest van zijn leven.

Sommige katten hebben terugkerende klachten van urinaire obstructie ondanks dieet, bij deze katten is de operatie de beste behandeling.

 

Urethrostomie is ook aangegeven in gevallen van ernstige trauma of littekens aan de penis die de normale doorgang van de urine belemmeren.

Of er voor de operatie nog extra testen gedaan worden is afhankelijk van de leeftijd, de algemene gezondheid van het dier en de oorzaak van de obstructie. Vaak is reeds een röntgenfoto of echografie van de blaas gedaan, hierop zijn stenen in de blaas en soms zwelling van de blaaswand te zien. Bloedonderzoek wordt gedaan om vast te stellen of er reeds ernstige schade aan de nieren is opgetreden

Als de oorzaak van de obstructie groot trauma aan het gebied is zijn meer uitgebreidere tests nodig, bijvoorbeeld extra röntgenfoto’s, bloedbeeld, een urine-analyse en eventueel een ECG. Operatief ingrijpen kan worden uitgesteld totdat het dier is gestabiliseerd, in de regel zal er een katheter in de blaas zitten om urineafvoer te waarborgen.

Operatie van een “plaskater”, de kater ligt op zijn buik op een schuine tafel. Na verdoving wordt het huisdier geplaatst op een chirurgische tafel, meestal liggend op zijn buik met het perineum blootgesteld aan de chirurg. Het haar van het perineum en eromheen wordt geschoren. Na het scheren wordt de huid gewassen met chirurgische zeep en ontsmet met Betadinealkohol oplossing.

De penis wordt afgeknipt en de plasbuis wordt vrijgemaakt van de omliggende weefsels zodat het wijdere deel van de plasbuis vrij komt. Daarna er van de plasbuis een soort gootje gemaakt worden, de kater krijgt als het ware een vrouwelijke opening.

Hierbij wordt een brede urethrale opening gecreëerd. Na 10 tot 14 dagen worden met de controle de hechtingen weer verwijderd

Wanneer de procedure wordt gedaan bij intacte katers, wordt tegelijkertijd de kater gecastreerd.

Het totale risico van deze procedure bij een gezonde kat is vrij laag maar zijn mede afhankelijk van complicerende factoren zoals trauma en slechte nierfunctie. De belangrijkste risico’s zijn die van de algemene anesthesie, bloeden (bloeding), post-operatieve infectie en slechte wondgenezing.

Littekenvorming kan soms optreden in sommige katten en leidt tot opnieuw een obstructie van de plasbuis.

Postoperatieve pijnstillers worden gegeven om pijn te verlichten.

De thuiszorg bestaat uit:

  • Rust totdat de hechtingen zijn verwijderd (10 tot 14 dagen).
  • Kraag om de nek gedurende een of twee weken om te voorkomen dat de kat likt of bijt aan de hechtingen en de wond.
  • Regelmatig inspecteren van het wondgebied op tekenen infectie.
  • Papieren of plastic stroken als kattebakvulling om te voorkomen dat kattenbakkorrels aan de wond blijven plakken.
  • Regelmatig controleren of de kat kan plassen, elk onvermogen om te plassen moet onmiddellijk aan uw dierenarts worden gemeld.

 

Als de kat genezen is en het haar is teruggegroeid, zult u weinig verschil zien, behalve dan een vrolijke, gezonde goed plassende kater.

Actueel