Honden

Pancreatitis betekent een ontsteking (-itis) van de alvleesklier (pancreas). De alvleesklier is een orgaan die vanaf de maag langs de twaalfvingerige darm loopt. 

Bron: mcvoordieren.nl

De alvleesklier bevat twee belangrijke soorten cellen:

• Eén groep cellen produceert hormonen die het suikergehalte van het bloed regelen.
• De andere groep cellen produceert verteringsenzymen, die in de dunne darm worden afgegeven om het voedsel te verteren. Als deze enzymen de alvleesklier zelf gaan verteren, noemen we dat een alvleesklierontsteking.

Naast de alvleesklier wordt ook het weefsel om de alvleesklier heen verteerd. Dit veroorzaakt een plaatselijke buikvliesontsteking. Ook de maag, lever en dunne darm kan aangetast worden. Een alvleesklierontsteking wordt meestal niet veroorzaakt door een virus, bacterie of immuunziekte.

Er kunnen allerlei symptomen optreden bij dieren met een alvleesklierontsteking. De meest voorkomende verschijnselen zijn:

• Braken en/of diarree
• Een pijnlijke buik
• Uitdrogingsverschijnselen
• Niet eten
• Sloomheid
• Koorts

• Sloom en niet fit zijn
• Niet willen eten (anorexie)
• Afvallen

Bij katten is er soms ook een verdikking voorin de buik te voelen die niet pijnlijk is. Braken of diarree komt bij katten minder vaak voor dan bij honden.

Bij sommige dieren zijn de verschijnselen heftig, maar soms is het verloop ook erg mild. Sommige dieren overlijden aan deze aandoening, soms genezen ze volledig en bij sommige dieren blijft het chronisch zo nu en dan opspelen.

Er kunnen meerdere oorzaken zijn van een alvleesklierontsteking. Vet voedsel of voedsel wat normaal niet gegeten wordt, obesitas, leverziekten, na een buikoperatie, stomp trauma tegen de buik (trap of aanrijding bijvoorbeeld), problemen in de omliggende organen, bepaalde soorten medicatie.

De beste manier om een ontsteking van de alvleesklier vast te stellen, is door middel van een bloedtest. Naast een algemeen bloedonderzoek naar de orgaanfuncties en een bloedbeeld is er een specifieke bloedtest om een specifiek alvleesklier enzym te meten. Deze bepaling sturen we op naar het lab.

Ook kunnen we een echo van de buik maken, dit is meer om oorzaken uit te sluiten van het ontstaan van een alvleesklierontsteking. Want aan de alvleesklier zelf hoeft niets te zien te zijn op een echo.

De behandeling van een alvleesklierontsteking is erop gericht het dier te ondersteunen en de symptomen te bestrijden. Dit is afhankelijk van hoe ziek ze zijn, bijvoorbeeld met een infuus, pijnstilling, een misselijkheidsremmer. Als de symptomen mild en/of chronisch zijn kunnen we de voeding aanpassen naar een goed verteerbaar dieet met een laag vetgehalte. Er zijn geen specifieke medicijnen die een alvleesklierontsteking kunnen genezen, het lichaam moet het vooral zelf doen.