Honden

De ziekte van Addison is een hormonale ziekte. Er is te weinig cortisol (stresshormoon) aanwezig, waardoor het lichaam in de problemen komt. Honden zijn gemiddeld 4 jaar oud als ze de ziekte van Addison krijgen, maar eigenlijk kan het op iedere leeftijd ontstaan. Het is een onduidelijk ziektebeeld; sommige honden zijn in het algemeen ‘niet goed te pas’ en hebben vage verschijnselen. Andere honden komen ernstig ziek en in shock bij ons binnen. Als de diagnose is gesteld en we gaan deze ziekte behandelen, is de levensverwachting heel goed en kunnen deze honden net zo oud worden als hun soortgenoten die geen Addison hebben. Als de diagnose niet op tijd gesteld wordt, kunnen honden aan deze ziekte overlijden. Honden van alle rassen kunnen de ziekte van Addison krijgen. Er lijkt wel sprake te zijn van een erfelijke ziekte bij de Labradoodle, Poedel, Portugese Waterhond, Nova Scotia Duck Tolling Retriever, Cairn Terrier, Cocker Spaniël en Bearded Collie. De ziekte wordt ook vaker gevonden bij de West Highland White Terriër, Rottweiler, Sint Bernard en Leonberger.

De meeste honden met de ziekte van Addison hebben vage klachten die ook bij andere ziektes kunnen passen en niet lijken te wijzen op een ernstige ziekte als Addison. Stress leidt vaak tot plotselinge verslechtering van de hond: de hond is al langere tijd te rustig en wordt plotseling heel ziek. De periode tussen de eerste symptomen en de acute verslechtering kan variëren van 2 tot 52 weken.

De symptomen in de eerste fase kunnen zijn:

• Slecht eten
• Futloos, depressief
• Braken of voedsel opgeven
• Spierzwakte
• Afvallen
• Diarree
• Spiertrillingen
• Epileptische aanvallen
• Minder goede vachtkwaliteit
• Afwijkende gang: Axatie
• Buikpijn
• Shock
• Veel drinken en plassen

Na het geven van een infuus of prednison-achtige medicijnen knapt de hond vaak snel op. Als een hond met de ziekte van Addison instort, kan hij dezelfde symptomen laten zien die we hierboven opsomden, maar in veel ernstiger mate. De hond heeft vaak een trage hartslag. Als er niet snel wordt ingegrepen, kan de hond overlijden.

De ziekte van Addison is wat we noemen een auto-immuunziekte: de afweercellen van het lichaam gaan de lichaamseigen cellen aanvallen. Bij de ziekte van Addison richten de afweercellen zich op de bijnieren van het dier. Dit is een onomkeerbaar proces, alles wat kapot is gemaakt kan niet meer genezen worden. Helaas worden de problemen pas zichtbaar als 85-90% van de bijnieren kapot is.

De diagnose wordt gesteld door middel van bloedonderzoek. Hierin zien we vrij typische veranderingen:

• Het natrium-gehalte in het bloed is meestal verlaagd en het kalium-gehalte is te hoog.
• De nierwaarden zijn meestal verhoogd.
• Er is vaak sprake van een matige bloedarmoede
• Met een ACTH-stimulatietest is de definitieve diagnose te stellen. ACTH is het hormoon wat ervoor zorgt dat de cortisol productie toeneemt. Als uit de test blijkt dat ná het inspuiten van ACTH er géén verhoogd cortisol gehalte te meten is, hebben we de Ziekte van Addison bewezen. Deze test wordt altijd gedaan voordat we met de medicatie starten.

Als we een hond verdenken van de ziekte van Addison leggen we ze altijd aan een infuus. De hond moet dan dus worden opgenomen op de praktijk. Aan het infuus verbeteren ze vaak snel. Ook geven we ze, als ze ernstige symptomen laten zien, vast een corticosteroïde ontstekingsremmer. Na het bewijzen van de definitieve diagnose moeten honden levenslang op de medicatie. Dit zijn:

• Cortison® of prednisolon® tabletten
• Zycortal® injectie iedere 4 weken

Bij stressvolle gebeurtenissen, denk aan oud&nieuw, een logeerpartij of een operatie, moet tijdelijk de dosering van de medicatie omhoog om de stress op te vangen.

De ziekte van Addison is dus een gevaarlijke ziekte, die echter goed te behandelen is met medicijnen en waarmee de hond een prima leven kan leiden!